De Amerikaan David Leavitt startte in 1971 zijn fokprogramma om de originele Olde English Bulldog terug te kruisen. Zijn opzet was om een exacte kopie van de Olde English Bulldog te fokken, zoals deze bekend was bij de universiteit van Ohio. Deze universiteit beschikte over allerlei gegevens van de Olde English Bulldog, zoals de bloedlijnen, bouw, botstructuur, grootte, kleur en het gedrag. Met deze gegevens, hulp van de univerrsteit en drie volwassen honden (twee reuen en een teef), startte Leavitt zijn fokprogramma. Na meerdere kruisingen en nesten, maar vooral na vele jaren geduld, boekten Leavitt en zijn medewerkers uiteindelijk het gewenste resultaat: een kopie van de Bulldog of England, nu bekend onder de naam Olde English Bulldog. Dit terugfokken van een exacte kopie was mede mogelijk doordat de Olde English Bulldog de voorvader is van onze huidige bulldoggen. De honden die in hoofdzaak gebruikt zijn voor het terug fokprogramma zijn dan ook de Bulldog, Bullmastiff, American Pittbulldog en American Bulldog. De American Pittbulldog werd hoofdzakelijk gebruikt voor zijn snelheid en uithoudingsvermogen, maar is in een later stadium van het fokprogramma zo goed als uit de lijn verdwenen. De Bullmastiff heeft men gebruikt voor zijn massa en kracht, de Bulldog voor zijn goedmoedigheid en trouw. Eigenschappen die voor Leavitt zeer belangrijk waren, omdat hij vooral de betere kant van de hond wilde laten zegevieren. De echte Olde English Bulldog is dan ook beslist geen kruising tussen een American Bulldog en een Engelse Bulldog, zoals men het ras ook wel heeft proberen terug te fokken.
De Olde English Bulldog is een lenige, fanatieke Bulldog, die hoger op de poten staat en een iets langere snuit heeft dan de Engelse Bulldog. Hij beschikt echter wel over dezelfde goedmoedigheid en eigenzinnigheid die een Bulldog zo typeren. In alle redelijkheid is hij dan ook goed op te voeden. Door zijn zeer sociale karakter is het een goede gezinshond en ook met soortgenoten kan hij prima overweg. Anders dan de Engelse Bulldog heeft hij door zijn gespierde, atletische lichaam voldoende uithoudingsvermogen en is hij vanwege zijn langere snuit niet kortademig. In Amerika is de Olde English Bulldog momenteel een zeer populaire hond aan het worden. Niet alleen vanwege zijn goedmoedigheid, maar ook door zijn eerlijkheid en grote trouw aan zijn baas en gezin. In Europa komt de Olde English bulldog echter slechts sporadisch voor.
De Olde English Bulldog is een lenige, middelgrote hond. De schofthoogte van de reuen ligt tussen de 50 en 55 centimeter, en bij de teven tussen de 40 en 45 centimeter. Het gewicht varieert van 35 tot 50 kilo, afhankelijk van de schofthoogte. Het hoofd van de Olde English bulldog moet kort maar groot zijn een verlenging van de nek. Het voorhoofd moet plat zijn. De neus is niet lang en net als de Engelse Bulldog heeft de olde English Bulldog een onderbijt. De borst is breed en heeft veel diepte met gewelfde ribben. De rug kort en krachtig. De schouders zijn gespierd en de nek is tamelijk kort, maar breed. De benen zijn goed gespierd. De oren van de Olde English Bulldog staan hoog en wijd, de ogen laag en ver uit elkaar. De hond zit ruim in zijn vel en de kleur van de vacht kan in meerdere varianten voorkomen.
Rasomschrijving
Oorspronkelijk land van herkomst: Engeland
Huidig land van herkomst: Amerika
Oorspronkelijke taak: Werkhond
Huidige taak: Gezelschapshond, ideale gezinshond
Gemiddelde schofthoogte: 50-55cm reuen, 40-45cm teven
Gewicht: 35 tot 50 kilo